شاید در مورد هسته های فریت چیزهای زیادی شنیده باشید، اما شاید تعجب کنید که فریت ها چگونه کار می کنند؟ متأسفانه، آنها صریح و روشن قابل فهمیدن نیستند. اگر نیاز به استفاده از آنها دارید، باید آنها را کاملاً درک کنید. به عنوان مثال، شما باید ویژگی های الکترومغناطیسی آنها را درک کنید زیرا می توانند در هنگام استفاده تغییر کنند. هنگامی که درباره فریت ها آگاهی دارید، باید یکی برای برد مدار انتخاب شود. اگر مورد صحیح را انتخاب نکنید، باعث ایجاد مشکل خواهد شد.
نحوه عملکرد هسته های فریت ها
اجزای الکترونیکی از هسته های فریت برای ضعیف شدن سیگنال های فرکانس بالا استفاده می کنند. ممکن است فکر کنید که آنها سلف هستند، اما فریت ها پیچیده تر از سلف ها هستند.
یک فریت را می‌توان به صورت خازن و سلف مدل‌سازی کرد، و مقاومت را به موازات هم، با یک مقاومت سری در مقابل آنها مدل‌سازی کرد. مقاومت سری نشان دهنده مقاومت در برابر جریانهای DC است. سلف عامل اصلی برای ضعیف شدن سیگنالهای با فرکانس بالا است. مقاومت موازی نشان‌دهنده تلفات جریان ACاست. خازن یک خازن پارازیتی را نشان می‌دهد. زمانی که به امپدانس در مقابل نگاه می‌کنید. از منحنی فرکانس یک هسته فریت، شما می‌توانید مشاهده کنید که امپدانس، که عمدتاً مقاومتی است، در یک باند نازک، بسیار بالا است. این بخش، جایی است که در آن اندوکتانس هسته ها غالب می‌شود. در بالای این باند، خازن پارازیتی بالا می‌رود و به سرعت امپدانس فرکانس بالا را کاهش می‌دهد.
هسته ها معمولاً برای یک جریان مستقیم DC در نظر گرفته می شوند. آمپرهای بالاتر از مقدار مشخص شده می توانند به مؤلفه آسیب وارد کنند. نکته نگران کننده این است که این حد به شدت تحت تأثیر گرما قرار می گیرد. با افزایش دما، جریان نامی به سرعت کاهش می یابد. جریان نامی همچنین روی امپدانس فریت اثر می گذارد. با افزایش جریان DC، یک هسته فریت “اشباع می شود” و القا می کند. در جریانهای نسبتاً زیاد، اشباع می تواند مقاومت امپدانس را تا 90٪ کاهش دهد.
مقالات پیشنهادی
